Analizę strukturalną
Encyklopedia PWN
zespół metod służących do określania struktury materii, tj. rodzaju atomów, z których jest ona zbudowana i rozmieszczenia ich w przestrzeni.
ekonometria
dział ekonomii, który zajmuje się mierzeniem zależności omawianych w teoretycznej analizie ekonomicznej.
[gr. oikonomía ‘zarządzanie gospodarstwem’, metréō ‘mierzę’],
geomorfologia
nauka o rzeźbie powierzchni Ziemi;
[gr. gḗ ‘ziemia’, morphḗ ‘kształt’, lógos ‘nauka’],
ros. teoretyk i historyk literatury, prozaik;
kluczowa kategoria pojęciowa w teoretycznych badaniach literatury prowadzonych w 2. połowie XX w., znamionująca w ich obrębie rozchwianie się orientacji strukturalnych i wykrystalizowanie się nurtów poststrukturalnych.
inform. narzędzie do formułowania programów dla komputerów; jest językiem formalnym, którego składnia określa zasady zapisu programów (w sposób jednoznaczny i łatwy do analizy), a semantyka przypisuje programom ich interpretację (określa efekty działania programu zapisanego w języku programowania).
